चिंता सांग तुझी कुणाला
लहान तू रे असताना
चिंता आई बापाला ।
विवाहित होताच तू
काळजी तुझी पत्नीला
धागा आयुष्याचा बांधलेला ।
होतोस तू बाप जेव्हा
असते काळजी लेकरांना
तुही त्यांच्याशी जुळलेला ।
समाजाशी तुझे देणे घेणे
आठवतो तू ज्यांना ज्यांना
असते तुझी काळजी त्यांना ।
नाती गोती ही जवळची
करतात तेही काळजी तुझी
विचार थोडे तू मनाला ।
घे थोडी काळजी तुही
जीव लाव तू जीवाला
लाभेल अर्थ या जीवनाला ।
Sanjay R.
जीव जगण्यावर जडला
वाटते भीती मरणाची ।
पेटली आग या अंतरात
लागली रास सरणाची ।
डोक्यात वादळ विचारांचे
मीमांसा करतो कारणांची ।
सुख दुःख भाग जीवनाचे
ओढ अजूनही जगण्याची ।
Sanjay R.
कष्ट किती तिचे
कळले मला आता ।
सारेच आहेत घरात
भीती पाई कुठे जाता ।
मांडतो मी पसारा सारा
जीव जातो उचलता उचलता ।
मीच ठेवतो उचलून मग
बदललो किती पाहता पाहता ।
खाणे पिणे उचल घाचल
काम तिचे समजले आता ।
घरी राहून कळले सारे
शोभतो आता मी पिता ।
Sanjay R.
जुळलेली सगळी नाती जिथे
ती माय माऊली माती इथे ।
हसवते खुलवते करते संगोपन
देते आनंद फुलऊन हे जीवन ।
क्षणोक्षणी येते तीच धावून
शेवाटीही घेते स्वतःत सामावून ।
Sanjay R.
केले सरकारने जाहीर
लॉक डाऊन भारतभर ।
वाचवायचा आपला जीव
सुरक्षित आहे आपले घर ।
बाळगा थोडासा सय्यम
निघू नका कोणी रस्त्यावर ।
नियम थोडे पाळा हो
संकट मोठे हे या जगावर ।
येतील दिवस परत सोन्याचे
जगलो वाचलो आपण तर ।
सारेच आहे आपल्या हाती
मिळवू विजय या कोरोनावर ।
Sanjay R.
चीनने केली एक चुकी
झाली दुनिया रोगी ।
बसवले साऱ्यांना घरात
भीती मरणाची मनात ।
गेलेत हजारो लोक सोडून
पुढ्यात मरण आहे वाढून ।
जग झाले लॉक आऊट
प्रत्येकाला होतोय डाऊट ।
जगण्यासाठी आहे धडपड
छातीत होते आता धडधड ।
देवा तूच रे आता वाचव
कोरोनाला दूर तू घालावं ।
Sanjay R.
अग ये आजी
आवडती तू ग माझी ।
करमत नाही तुझ्याविना
लाडकी किती मी तुझी ।
रागावते ना आई जेव्हा
आठवण येते ग तुझी ।
घेऊन कुशीत तुझ्या
पुसतेस आसवं माझी ।
पुरवतेस लाड माझे
प्रेमळ किती तू आजी ।
जायचं नाही सोडून कधी
आहेस सावली तू माझी ।
Sanjay R.
निघू नका बाहेर
घरीच थोडे थांबा ।
कोरोना आला घरात
तर होईल तितम्बा ।
कोरोना आहे महामारी
ओळखा हे संकट ।
पाळले नाही नियम तर
जीवच येईल आंगलट ।
मी जगतो , तुम्हीही जगा
थोडे दिवस घरात बसा ।
आपोआप जाईल कोरोना
घरच्यांसोबत थोडे हसा ।
खूप उधळला पैसा
आता जरा शांत राहा ।
जिवापुढे सारे शून्य
काळजीने आता घर पहा ।
Sanjay R.
हाक देतो अंतरातला आवाज
सांगतो तोच धोक्याचा अंदाज ।
ओळखुन सजवा जीवनाचा साज
सुखी जीवनाचे आहे हेच राज ।
Sanjay R.
चाले जीवनात पळापळ
होते नुसती धावपळ ।
डोंगर कामाचा घेऊन
रोजचीच होते सकाळ ।
खिशाला ही असतो
नेहमीच पैशाचा दुष्काळ ।
हसतो फुलतो थोडासा
जेव्हा येते आभाळ ।
भुकेला असतो नेहमीच
कोरभर भाकरीचा जाळ ।
येईल जेव्हा पैसा तेव्हा
होतो साजरा सण दिवाळ ।
Sanjay R.
सर्वस्वाने नटलेली
पूर्णत्वाने रुजलेली
आमची ही संस्कृती ।
विज्ञान तंत्रज्ञान
होते प्रगत इथेच ।
भाषा आणि विचारांचा
संगम सुरेख इथेच ।
कला आणि शिल्प
त्यात दिसे संकल्प ।
खाणे पिणे राहणे सारे
लोक वाटतात प्रगल्भ ।
इतिहास भूगोल अर्थशास्त्र
डंका होता सर्वत्र ।
त्याच वाटांवर उभे आम्ही
करू जतन अहोरात्र ।
Sanjay R.
कधी इबोला तर
कधी येतो कोरोना ।
जीवनाच्या या यात्रेत
व्हायरसचा हो रोना ।
खेळच आहे जीवन
बघता बघता जाते ।
क्षणही नाही लागत
सारे इथेच राहते ।
कालच तर बरे होते
काय हे असे झाले ।
नाती गोती, सम्पत्ती सारी
सोडून हो ते गेले ।
आहे असेच जीवनाचे
दिवस आजचा तुम्ही जगा ।
काय त्या मनात यमाच्या
देईल कधी तो दगा ।
Sanjay R.
दुःख उरात किती सांगू कसे
जाऊ नको तू दिसण्यावर ।
बांधून दुःखाची मोळी ती
करते मात संकटावर ।
खोचून पदर कमरेला
काढते तोड जगण्यावर ।
स्त्रीच या घराचा आधार
अभिमान तिच्या असण्यावर ।
काळजातले पाणी तिच्या
नाही दिसणार डोळ्यावर ।
सुखी संसाराची किल्ली तीच
जाऊ नको तिच्या हसण्यावर ।
Sanjay R.
कामाचा डोंगर त्यात
घडीभराचा विसावा ।
सगळाच वेळ मस्त
कामात जावा ।
फुरसतिचा कधी
एकही क्षण नसावा ।
टेन्शन कामाचे पण
चेहरा हसरा दिसावा ।
पोटासाठी कष्ट सारे मात्र
वेळ आपला असावा ।
जीवन आहे असेच
त्यात हवा थोडा विसावा ।
Sanjay R.
तुझ्याच हाती तुझी ओळख
सरत आहे आता काळोख ।
हो खंबीर , धीर नको सोडू
अत्याचाऱ्यास दाखव तुझा धाक ।
जननी तूच ग या जीवनाची
अपराध्याची होऊ दे राख ।
Sanjay R.
बहिणींच प्रेम
असते किती दृढ ।
नसते त्यात हो
कुठलेच गूढ ।
भावांच्या प्रेमाला
लागतो मूड ।
काही नाती तर
असतात फक्त सूड ।
आशय त्यांचा असतो
भुर्रकन रे तू उड ।
डोक्याला भार
अंतरात तुड तुड ।
पाण्यातला बुडबुडा
खोलात जाऊन बुड ।
Sanjay R.
आठवतो अजूनही
तुझा तोच चेहरा ।
सांग बदलू कशा मी
अंतरातल्या मोहरा ।
नजरेतला तो भाव
आणि रुबाबदार तोरा ।
रंग असेल सावळाच
पण वाटायचा गोरा ।
शब्दही आठवतात
हृदयाच्या चोरा ।
बांधायचं होत मला
पण हरवला तो दोरा ।
Sanjay R.
जिकडे तिकडे एकच रोना
आला आला कोरोना ।
काळजी आपली स्वतः घ्या
बाहेरून येताच हात धुवाना ।
कुणिहो भेटो करा नमस्कार
एक मीटर दुरूनच बोलाना ।
प्रवास सोडा गर्दी टाळा
एकांतात एकटे घरी बसाना ।
जेवण खाणे साधेच घ्या
प्रतिकार क्षमता थोडी जपाना ।
सर्दी खोकला असेल थोडा
घेऊन औषध बरे व्हावा ना ।
घाबरू नका घाबरवू नका
जाईल दूर बघा करोना ।
Sanjay R.
परंपरेत बांधलेलो आम्ही
चाकोरीत त्या जगायचे ।
नियम केलेत समाजाने
त्यांनाही आपण पाळायचे ।
विचारांना कुठे कशाच्या मर्यादा
नियमात म्हणून वागायचे ।
आचार विचार समाजनुरूप
ठेऊन आपण राहायचे ।
परंपराही काही भोळ्या
त्यांना आपण सोडायचे ।
चांगले ते घेऊन सारे
दुःखाला दूर सारायचे ।
Sanjay R.
हातावर तुझ्या बघ
सजली आज मेहंदी ।
स्वप्न होते साकार
नवजीवनाची धुंदी ।
मन घेते झेप आकाशी
वाटे जग सारे आनंदी ।
नकळे सहजीवन हे
स्वच्छंदी की आहे बंदी ।
Sanjay R.
"माझ्या कविता" : Sanjay Ronghe 