गरिबा घरी असते हो
रोजच दिवाळी ।
फाटकं घालूनच मिरवायचं
त्यात कसली नव्हाळी ।
गोड धोड कुठलं काय
पोटावर द्यायची टाळी ।
चमचमती रात्रही
जाते अशीच काळी ।
आनंद तुमचाच बघून
गालावर उमलते खळी ।
फटाक्यांच्या आवाजानं
बसते कानठळी ।
दोष नशिबाचा
अंतराला जाळी ।
गरिबा घरी असते हो
रोजच दिवाळी ।
संजय रोंघे , नागपूर
मनात एक आभास
स्वप्नातही सासूच खास
असेल कसा सासुरवास
मनातही चाले ध्यास
कधी वाटायचं
नकोच तो प्रवास
होईल जीवनाचा नाश
बघता बघता आली सासू
म्हणाली गं पोरी
थोडी तर हास
लेक माझीच तू
तुटले सारे फास
आनंदानं बघा आता
घेते मी श्वास
Sanjay R.
रचले का हे ब्रह्मांड विधात्याने
असेल काय मनात त्याच्या ?
गुरफटली हि धरा सारी
फेऱ्यात जन्म आणि मृत्यूच्या
शोधू चला माझ्यातला मी
शोध तुही तुझ्यातला तू
त्यातच गवसेल कधीतरी
अर्थ एक या निर्मितीचा
Sanjay R.
कौन हु मै जनता नही
गलत क्या, क्या है सही ।
कहता तो इंसान हु मै फिर
इंसानियत कहां खो गयी ।
Sanjay R.
शोधू कुठे मी सांग आता
रात्रीच्या त्या स्वप्नांना
भिरभिर भिरभिर नजर माझी
वेध लागले नेत्रांना
हळूच घेते चाहूल तुझी रे
साद हवी या कानांना
शब्दही झाले अबोल माझे
बोलके कर या ओठांना
हिरमुसले हे मन माझे
नको थांबवू श्वासांना
तुझ्या विना रे मी सख्या
लपवू कुठे या असवांना
Sanjay R.
प्रत्येकाला घाई इतकी
लागली ओढ पुढे जायची
कागदोपत्रीच उरलेत आता
ऐसी तैसी नियमांची
पालन कुणीच करणार नाहीत
जवाबदारी शासनाची
अपुरे पडतायेत रस्ते
चिंता फक्त वेळेची
बेलगाम वागणे आमचे
फुरसत नाही क्षणाची
आई बाप बायको पोरं
शोधतील लाकडं सारणाची
शॉर्टकट सदा डोक्यात
नाही भीती मरणाची
Sanjay R.
बाबू देऊ नको धौस
पुरी कर ना हौस
देवा पुढं राजा
कहाले करतं नौस
न्हाई देवाले कमी
वाटी नकु जाऊस
लेकरं बाळं पाय
उपाशी नको ठेऊस
काम धाम सोडून श्यानी
निस्ती सपनं नाकु पाहूस
जग लय मोठ्ठ हाये
लय नको धावूस
परपंच असाच असते
रडगानं नको गाऊस
मेहनतीनच भेटन तुले
मांगं नको ऱ्हाऊस
Sanjay R.
प्रश्न हाच गहण
कसा हा रावण
वंशाने तो ब्राम्हण
तरी करतो का आपण
प्रवृत्तीचे त्याच्या दहन
Sanjay R.
माते तुझे रूप अनेक
नमन करतो मी तुझाच लेक
काली तू महाकाली ही तू
दुर्गा तू माँ भवानी ही तू
तूच अंबा अंबिकाही तूच
चंडिका तू जगदंबा तूच
तू जगत्जननी रागिणी तू
विघ्न नाशिनी ही तूच
भक्ती तू करुणेचा सागर
शक्ती तू कृपेचा जागर
तूच देवी तूच माता
चरणी नमन करतो आता
Sanjay R .
बघा आली दिवाळी आला दसरा
चेहरा दिसतोय साऱ्यांचाच हसरा
चिंगी मिंगी चा बघा, कसा किती नखरा
नवे हवेत कपडे, सुरु बाजारच्या चकरा
हिला पण हवा, दागिना सोन्याचा खरा
सायंकाळीच जाऊ या, लवकर याल जरा
गर्दी गोंधळ घाई गडबडीत बाजार फिरा
हे हवं, ते हवं, हवा हवा वाटे बाजार सारा
विचार नकोच जास्त फक्त थैली भरा
दिवस सणासुदीचे, खिसा रिकामा करा
बघा आली दिवाळी आला दसरा
चेहरा दिसतोय साऱ्यांचाच हसरा
Sanjay R.
बहकता है दिल मेरा
जब देखता हु ‘तेरी यह तस्वीर ।
धडकती है सासे
धुंडती है नजरे तुझे बनके तीर ।
Sanjay R.
आसुओकी एक बुंद
उनकी आखोमे थी ।
फिरभी आपके खातीर
चेहरेपे मुस्कान थी ।।
आखोमे उनके
लाखो अरमान थे ।
ताकते रहे चेहरा
नजरोसे अनजान थे ।
सपनो भरी दुनिया
बसी आखोमे थी ।
न जाने नजरे
फिर भी उदास थी ।
Sanjay R.
प्रारंभ तू आरंभ तू
धारेचा हा समारंभ तू
सांग कोण मी कोण तू
ज्ञान तू विज्ञान तू
केलेस मज सज्ञान तू
सांग कोण मी कोण तू
मान तू शान तू
केलेस मज महान तू
सांग कोण मी कोण तू
आण तू प्रमाण तू
उंच उंच ते निशाण तू
सांग कोण मी कोण तू
संत तू महंत तू
तपस्येचा स्तंभ तू
सांग कोण मी कोण तू
शांत तू प्रशांत तू
आकांतातला एकांत तू
सांग कोण मी कोण तू
प्रकाश तू अंधार तू
परतीचा एक निर्धार तू
सांग कोण मी कोण तू
गंध तू सुगंध तू
सुखसागरात बेधुंद तू
सांग कोण मी कोण तू
आनंद तू स्वछंद तू
दुःखाचा निर्बंध तू
सांग कोण मी कोण तू
कणात तू गगनात तू
डोळे मिटता साक्षात तू
सांग कोण मी कोण तू
आरूप तू प्रारूप तू
अंतरातले स्वरूप तू
सांग कोण मी कोण तू
एक तू अनंत तू
दिलास मज का अंत तू
सांग कोण मी कोण तू
Sanjay R.
घरात ज्या खाष्ट सासू
सुनेच्या डोळ्यात आसू ।
येईल कसे सांगा जरा
गालावर तिच्या हसू ।
असेल ती समोर तर
दूरच थोडे बसू ।
धीर धर बाई थोडा
नवऱ्यावर नको रुसू ।
Sanjay R.
लंगड्या गायीत वासरू शायन
घेतला लिचोंडा का मनते
आई याले पायान ।
———————————–
शाना लय बापू
हुशारी दावते
लंगडा असूनबी दुडु दुडु धावते ।
—————————————
हुषार लय भारी मलेबी कयते
हुशारी पाऊन त्याची
मन मालं जयते ।
——————————————
छटाकभर लेकाचा
देते निसत्या धवसा आनं
जयुन जयुन पहा झाला कोयसा ।
Sanjay R.
"माझ्या कविता" : Sanjay Ronghe 