वैसे तो मै हरवक्त
चूप था मगर
था जिंदा मेरा जिगर
देखता हू मै सब कुछ
इन्सानो की खासियत
हैवानो की हैवानीयात
दिल तो धडकता है
रुह मे भी मेरे
फिर भी राहता हू डरे डरे
मुह मोड लेता हू
देखकर उसकी आफत
भूल जाता हू अपनी ताकत
बेबस लाचार जब मै हुवा
देख राहा था सबमे मेरी आदत
ना मिली आज मुझको राहत
समझ गया मै किस्सा सारा
तब मै चूप था मगर
था जिंदा मेरा जिगर
Sanjay R.
सुंदर किती रे राजा
स्वप्नातले जग माझ्या
शृंगार निसर्गाचा
मनमोहक लावण्याचा
सळसळणारा वारा
चमचमणाऱ्या तारा
झुळझुळ वाहते पाणी
पाखरं गाती गाणी
सूर्याची प्रखरता
चंद्राची शीतलता
आवतरते ईंद्राघरची परी
सोबत पावसाच्या सरी
रुणझुण वाजे चाळ
करी मन घायाळ
Sanjay R.
जब रहता हु अकेला
याद तुम्हारी आती है ।
तस्वीर देखता तुम्हारी
फिर नजर सताती है ।
सफर यह जिंदागिका
हम और तुम साथी है ।
Sanjay R.
चार भिंतींना खिडकी आणी दार
आत थाटलेला स्वप्नांचा संसार ।
नात्याला असेल नात्याचा आधार
घराला मिळेल भावनांचा शेजार ।
Sanjay R.
मिळुन स्वातंत्र्य आम्हास
झालो स्वतंत्र आम्ही जरी ।
मोजू नका हो दिवस
लोटलेत वर्ष कितीतरी ।
करुनी संशोधन अपार
पोचलो आम्ही मंगळा वरी ।
तरी लक्ष कुणाचे आहे
जगतो पारतंत्र्यात शेतकरी ।
रात्रंदिवस मरेस्तो राबतो
एकही दाना नाही घरी ।
वाट पाहतो चातक होऊन
पडतील कधी पावसाच्या सरी ।
बी बियाणे खते औषधे
होतो असाच कर्जबाजारी ।
एकच पाऊस देतो धोका
गाळून पडते मेहेनत सारी ।
कुणास काय जगतो कसा
किंमत शून्य आहे सरकारी ।
घेऊन गळफास लटकतो जेव्हा
करता करविता तोच हरी ।
Sanjay R.
सहजच उलगडता आयुष्याची पाने
आज का कसे आठवण देऊन गेले ।
जन्मापासूनचा तो इतिहास पहा
ते दिवसच कुठे हरवून गेले ।
मातीच्या भिंती त्याला कवलांचे छत
घर म्हणायचो ज्याला ते पडूनच गेले ।
अंगणात असायची बाग आणी बागेत फुलं
परसातली तुळसही सूकूनच गेली ।
गडबड गोंधळ, चाले मुलांचा कल्लोळ
सगळीकडे आता शांत शांत झाले ।
कंचे विटी दांडू धापाधुपी लपाछपी
कसे किती ते खेळ सारे लुप्त झाले ।
आपल्याच धुंदीत डोळे फोडून बघा आता
मोबाईल साऱ्यांच्या हाती आले ।
ऊन थंडी पाऊस वारा नी वेचायच्या गारा
बसल्या जागेवर आता शीण येतो सारा ।
अंतर असो कितीही पायी पायी चालायचे
लपून छापून कधी सायकलवर बसायचे ।
गॅस कुकर पंखा एसी बसायला सोफा
नव्हते यातले काहीच, पाटावरच बसायचे ।
दंगा मस्ती, गप्पा गोष्टी, आनंद सारा
सारेच कसे मोठमोठ्याने हसायचे ।
बालविहार गीतमाला रेडिओ आकाशवाणी
आरामात बसून कान लावून ऐकायचे ।
सारच संपलं आता, गेले जुने दिवस
सांगेल का कोणी काय आता सरस ।
Sanjay R.
राम रहीम आसाराम
इनका है एकही काम ।
जो भी है लुटो सारा
भरो झोली लेकरं दाम ।
Sanjay R.
जगता जगता येते मरन
जमवून ठिवजा लागन सरन ।
यमदूत लय झालेत
सांभायून रायजा बा
नाहीत येऊन कोनिबी धरन ।
Sanjay R.
आज तो कान भी
तरस रहे थे
सुनने को तुम्हारे
दो शब्द ।
बस तस्वीर देखते रहे
और खो गये
तुम्हांरी आखोमे ।
Sanjay R.
लक्षण माणसाचं ना नाहीच बरं
क्रोध त्याच्या मनातला
जसा आगीचा धग्धगणारा लोट
स्वार्थ इतका बोकाळला की
दिसतं त्याला फक्त त्याचंच पोट
लक्षण माणसाचं ना नाहीच बरं
कुणी इथे आहेत खूपच मिजाशी
आणि कुणी एक एक दाण्यासाठी
दिवस काढतात फक्त उपाशी
कुठे अन्नाचा चाले नासोडा
तर कुठे कोरभर भाकरीचा तुटवडा
लक्षण माणसाचं ना नाहीच बरं
उरलाच कुठे आता माणसात सदाचार
भ्रष्टाचार दुराचार व्यभिचार अनाचार
नाहीत फक्त हे लक्षणं चार
सरलेत सारेच माणसातले
आचार आणि विचार
लक्षण माणसाचं ना नाहीच बरं
चोरी लबाडीत सगळे ध्यान
बुद्धी शुद्धी केली गहाण
ढोंगी बाबां झालेत महान
लुच्चे पुच्चे लफंगे गीरी
झाली आता आमची शान
लक्षण माणसाचं ना नाहीच बरं
Sanjay R.
दिवस झालेत पाच
बाप्पा तुम्ही आलात
सकाळ सायंकाळ चाले
पूजा आरती घरात
प्रसन्न किती वाटतं
दिवस जातो आनंदात
रूपं तुमची किती
अवतरता मूर्ती रूपात
हात दोन्ही जुळतात तेव्हा
स्थान भाविकांच्या मनात
आनंद वाहतो ओसंडून
जाऊच नका विसर्जनात
Sanjay R.
ले गयी तुम
क्यू हमारे होश ।
और पुछती हो
क्यू हम खामोश ।
इंतजार है दीदार का
दिल है मदहोश ।
Sanjay R.
म भी आएंगे
जरूर तब
न होगी आंधी
न होगा तुफान
होंगे तुम हम
और बस प्यार
Sanjay R.
आज तो कान भी
तरस रहे थे
सुनने को तुम्हारे
दो शब्द ।
बस तस्वीर देखते रहे
और खो गये
तुम्हांरी आखोमे ।
Sanjay R.
बात दिलकी हो तो
ह्दसे गुजर जाते है लोग ।
जिंदगी यह है कितनी
दिलसे जी लेते है लोग ।
थोडा खुदभी हसलो
कूछ औरोकोभी हासावो ।
छोटीसी यह जिंदगी
प्यार कुछ तो जातावो ।
लौट के ना आएंगे ये दिन सारे
जी लो खुशी से हर एक दिन ।
है सपनो की यह दुनिया
हंस हंस के जी लो हर दिन ।
Sanjay R
माय हाये माही मायेचा सागर
लेकरावर तीची भीर भीर नजर ।
सर न्हाई तीची कोणाले
करान कितीबी जागर ।
काळजालेच पहा इचरून
कसा फुटते पाझर ।
जीवा परस केली तुही कदर
तवा झाला तू रे डगर ।
मोठ्ठा लय होय तू डगर वगर
पर भुलू नको तू माय चा पदर ।
ठिवजो बापू तिच्या मायेचा आदर
मांगनार न्हाई तुले थे तुह जिगर ।
Sanjay R
कभी यादे है सताती
तो कभी बाते रुलाती
परछाई तो है वह साथी
आंधी आये या तुफान
या हो तुम कही अंजान
कभी छोडकर नहीं जाती
बस साथ निभाती
देख अंधेरा थोडी घाबराती
पल भर फिर गुम हो जाती
देखकर उजाला फार लौट आती
जन्म का नाता पुरा निभाती
बस वही तो है अपना साथी
परछाई कभी छोड नही जाती
बस साथ निभाती
Sanjay R.
भाकर आन ठेचा
संभायुनच खाचा ।
नाई त मंग भौ
होते मोठा लोचा ।
उठ बस होते लय
सुटत न्हाई पिच्छा ।
जिभेचे लय चोचले
तिचीच सारी इच्छा ।
Sanjay R.
लहानाचा झालो मोठा
आई बाबा तुमची कृपा ।
शिकलो सवरलो
गुरुजी तुमची कृपा ।
उठतो बसतो जगतो
या समाजाची कृपा ।
लागतो देणें साऱ्यांचे
तेव्हाच मार्ग सोपा ।
Sanjay R.
मानुस आता कसा
मानूसकीच इसरला ।
स्वार्थापायी सांगा
किती तो बिथरला ।
माणूस माणसाचेच
वढते मांग पाय ।
नको वाटे त्याले
सख्खे बाप माय ।
मान पान इज्जत अब्रू
ठिवली त्यानं गहान ।
म्हने ज्ञानी मोठा झालो
हावो मीच महान ।
चोरी चकारी भ्रष्टाचारी
तिकडच त्याच भान ।
लुटारू मी किती मोठा
थेच त्याची शान ।
Sanjay R.
जिंदगी है नाम जी ने का
भूल जावोगे दर्द सिने का ।
होगा सच सापना भी बस
दिलसे दिलको छु ने का ।
Sanjay R.
"माझ्या कविता" : Sanjay Ronghe 