लागलं चंद्राला
ग्रहण आज ।
उतरला चमचमणारा
त्याचा साज ।
खुलली चांदणी
हसली गालात ।
अंधाराला दिली
आज तिने मात ।
मिरवेल सुर्यही
होता उद्या प्रभात ।
तुटेल कशी तिघांची
जन्मोजन्मीची साथ ।
विटाळला माणुस
धरेला आघात ।
अंतराळातले चक्र
दिवस आणी रात
© Sanjay R.
91 वे अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलन, बडोदा…
कवी कट्टा आयोजन समितीचा आज मला मिळालेला ई-मेल…
– संजय रोंघे …
खांद्यावरी झुलले छान
काळे भोर तुझे केस ।
सौंदर्यानं खुलला कसा
गोड तुझा गं फेस ।
कपाळी कोर चंद्राची
डोळ्यात भावनांची लेस ।
केलेस घर मनात माझ्या
शोधतो त्यातच थोडी स्पेस ।
Sanjay R.
आता लेखणी नकोच
हवा एक खडु ।
विसरा म्हणावं सारं
संपलय सारं रडू ।
का लेखता तुम्ही
स्त्रीस इतके कमी ।
सरला तो काळ
आज बरोबरीची हमी ।
का विसरलेत सारे
ती झासीची राणी ।
लढते तशिच आजही
पुसुन डोळ्यातले पाणी ।
संसाराचा ओढुन गाडा
घरास देई घरपण ।
नका पाहु अंत तिचा
होइल तुमचेच सरपण ।
सार्या जगाची माता ती
प्रेमळ तिचेच मन ।
फिटणार नाही जन्मात या
कधी मोजलेस का ते रुण ।
Sanjay R.
काय सांगु
तुझ्या माझ्या प्रेमाची
कथा मनातल्या
अंतरंगाची
Sanjay R.
देखा आखोमे उनके
और मिली नजरसे नजर ।
न रही अब रात दिन
मुझको मेरीही खबर ।
कैसी है ये जिंदगी
कैसा यह सफर ।
करे इंतजार आखे
और उठे दिलमे लहर ।
सारी रात जागु मै
और सोये सारा शहर ।
चुराई मेरी नजर पर
नही उनको खबर ।
Sanjay R.
मित्रांनो कालच्या दैनिक तरुण भारतला आसमंत पुरवणित प्रकाशित माझी कविता
” आसवं “. संपादकांचे खुप खुप आभार .
दिनांक 21.01.2018
अंतरात आहे सागर
सुख आणी दु:खाचा ।
शब्दच शोधतात वाट
थांग लागेना मनाचा ।
शब्द शब्द एकच पुरे
तुटतो धागा काळजाचा ।
होउनी थेंब डोळ्यावाटे
लोटतो पुर आसवांचा ।
आनंदाचा क्षणही भारी
पडे पाउस आसवांचा ।
सुखावतो सांगु किती
कोपरा एक अंतराचा ।
Sanjay R.
तिळगुळाची ना
चवच किती न्यारी ।
गोड बोलणं का
इतकं भारी ।
शब्दच शब्दांना
जपतात ना जरी ।
अंतरात विचारांना
जपा थोडं तरी ।
शब्दांनिच जुळतात
नाती किती तरी ।
आनंदी जिवनाचा
मंत्र ओठांच्या दारी ।
Sanjay R.
काय तुझ्या मनात
सांग माझ्या कानात ।
नाकात नथनी
कानात डुल ।
घे ना गं पोरी
गुलाबाचं फुल ।
डोळ्यात काजळ
ओठाला लाली ।
गुलाब फुलला
तुझ्या गं गाली ।
कपाळी बिंदी
केसात गजरा ।
मुखडा तुझा गं
सोन्याहुन साजरा ।
गालावर हसु नी
नजरेत बाण ।
दिसतेस किती गं
पोरी तु छान ।
नाजुक बांधा
अंगावर शालू ।
वाटतय किती गं
तुझ्याशी मी बोलु ।
रंभा तुच की
मेनका गं तु ।
इंद्रपुरीची की
अप्सरा गं तु ।
डोळ्यात बसली
मनात ठसली ।
विचारात तुझ्या गं
आठवण फसली ।
काय तुझ्या मनात
सांग माझ्या कानात ।
Sanjay R.
एकांतात क्षणभर डोळे मिटता
आठवतो मज तो इतिहास जुना ।
तुजविण वाटे नको मज काही
समजावु कसे मी माझ्या मना ।
ह्रदयात माझ्या डोंगर आठवणिंचा
त्यातच शोधतो मी पाउल खुणा ।
ये परतुनी अंतरात माझ्या
फुलु दे अंगणात मोगरा पुन्हा ।
रोज बहरतो गुलाब अंगणी
पाकळ्यांचा सांग तु काय गुन्हा ।
झालेत कठोर काटे किती
मोगर्याविना किती गुलाब सुना ।
Sanjay R.
जमाना था वो
निकलते थे जब
लेकर सब झंडा ।
आजादीकी चाहतमे
जलती मशालको
दिये थे वह खंदा
देखो आजकल
निकलते हम लिये
पत्थर और डंडा ।
बरबादीका अब
न कोयी गम
जमाना हुवा अंधा ।
हसते हसते वो
पहन लेते थे तब
फासी का फंदा ।
अब तो राजनिती
और पैसोका ही
हुवा यह धंदा ।
न बचा अब राजगुरू
भगत सिंग जैसा
कोयी एक बंदा ।
इंसानोनेही तो
इंसानोको अब
कर दिया है गंदा ।
Sanjay R.
सकाळ असो वा संध्याकाळ
आकाशात रंगांचे मायाजाळ ।
विविधतेने नटलेले आभाळ
जपते मनही प्रसन्नतेची माळ ।
Sanjay R.
"माझ्या कविता" : Sanjay Ronghe 