तरुण भारत द्वारा माझ्या वाढदिवसाची अनोखी भेट ।आजच्या तरुण भारत पुरवणीत प्रकाशीत माझी कविता । संपादकांचे खुप खुप आभार ।।
दिनांक 30.07.2017
Monthly Archives: July 2017
” स्पंदन ह्रुदयाचे “
दुर कीती तु
परी जवळ वाटे ।
ह्रुदयाचे स्पंदन
नाही ते खोटे ।
शब्द नी शब्द तुझा
त्यात आनंद वाटे ।
आठवणींचा ठेवा
ह्रुदयात दाटे ।
तु तीथे मी इथे
नाही अंतर छोटे ।
अंतराच्या गाभार्यात
धागा मनाचा तुटे ।
Sanjay R.
” रीश्ते नाते “
कुछ रीश्तेही
कुछ ऐसे होते ।
बहोत दुर लेकीन
दिलके करीब होते ।
हर वक्त हर लम्हा
बार बार याद आते ।
ओठो पर हसी और
आखोमे आसु दे जाते ।
लाख कोशीश कर लो
भुलाये न कभी भुलते ।
तब हमभी उनकी
उन यादोमे खो जाते ।
Sanjay R.
” श्रावण सरी “
रीम झीम रीम झीम
पाउस धारा ।
खळ खळ करतो
नदी किनारा ।
सळसळ सळसळ
वहतो वारा ।
ढगांच्या आड
लपला तारा ।
थंड थोडासा
झालाय पारा ।
हिरवे रान
मखमली पिसारा ।
निसर्ग डोलतो
आनंद सारा ।
श्रावण सरींची
तर हीच तर्हा ।
Sanjay R.
” पाणीच आधार “
उलटुन चालला
सीझन रेनी ।
लागली दृष्ट
टाकली कोणी ।
कोसळतो खुप
ते संकट मोठे ।
काही भागात
दर्शन खोटे ।
पुरात होतो
सारा विनाश ।
नाही तर कुठे
निरभ्र आकाश ।
जिवनाचे तर
पाणीच आधार ।
सरेल नाही तर
साराच भार ।
Sanjay R.
” एक विचार “
दुर दुर त्या आकाशात
ग्रह तार्यांच्या पल्याड
काय असेल बरं ।
इथेच खोल अंतरात
ह्रुदयाच्या कपाटात
मन असते का खरं ।
सतत धावतात विचार
नसतो कुठला आधार
देउन जातात प्रहार ।
मिटुन थोडे डोळे
शांत थोडं बसुन
घेइल मन आकार ।
स्वच्छ निरभ्र आकाशात
सुर्याच्या प्रकाशात
कळेल जिवनाचा सार ।
सुख दुखः सखे सोबती
जिवनाची एकच गती
उलगडलेला एक विचार ।
Sanjay R.
” पावसा तुला सलाम “
पावसा पावसा
नसला तु तर
सार्यांनाच फुटतो घाम ।
असाच थोडा
करत तु जा
मधे मधे मुक्काम ।
नदी नाले
भरुन थोडे
टाक घेउन आराम ।
पीक पाणी
झाडं झुडपं
फुलव निसर्ग तमाम ।
केलास ना तु
आता थोडासा मुक्काम
थांबलेत सगळे काम धाम ।
करु दे थोडी कामं
तोवर तुला
मिळेल छान आराम ।
असाच कधी मधी
जात येत रहा मग
सारेच करतील सलाम ।
Sanjay R.
“निळे काळे नभ “
निळे काळे ढग
आहेत आकाशात ।
मधेच कधी ते थोडा
पाउस पाडतात ।
थकले भागले की
विश्रांती घेतात ।
चिमन्या पाखरं मग
चिव चिव करतात ।
परत घरट्याला
धुम ठोकतात ।
थोडी थोडी माती
पाण्यात भिजवतात ।
पीक पाण्याचा
प्रश्न मिटवतात ।
म्हणुनच ढगांना
न भ ही म्हणतात ।
Sanjay R.
” आनंद “
तुआणी मी
एक अनोखा बंध ।
मोगर्याला जसा
असतो सुगंध ।
सोबतीला वारा
वाहतो थोडा मंद ।
मन घेतय झोका
चहुकडे आनंद ।
विचारांचा सागर
त्यात मन बेधुंद ।
शोधतो मी मलाच
लागला एकच छंद ।
Sanjay R.
” कमळ “
मन तुझं किती
आहे सुरेख निर्मऴ
भासतो मज जसा
गुलाबी कमळ ।
अथांग सागराचा
दिसेल कसा तळ ।
पावसाला नकोत
गगनी ढग विरळ ।
गच्च दाटुन यावं
निळं काळं आभाळ।
तृप्त होइल धरा आणी
होइल सुंदर सकाळ ।
Sanjay R.
” क्यु हम अकेले “
” कैसा ये बुढापा ”
आज क्यु हम अकेले है ।।
धुल मीट्टी यही पर तो खेले है ।
सीखे थे जब चलना हम
गिरते उठते फिर चलते संभले है ।
आज क्यु हम अकेले है ।।
पढ लिख कर अब पहुचे यहा
उन तमाम गुरुओके हम चेले है
लाख तुफान आये फीर भी
अबभी खुदको संभाले है ।
आज क्यु हम अकेले है ।।
ताकद हिम्मत थी जब साथ हमारे
आज वहीतो दुनिया वाले है ।
थक से गये मर से गये
जिंदगी अब हम तेरे हवाले है ।
आज क्यु हम अकेले है ।।
दिन गिनके हम जिते अब भी
कोइ बता दे फीर भी क्यु लाले है ।
खोल दे अब तु बंद दरवाजा
प्रभु हम तेरे घर वाले है ।
आज हम क्यु अकेले है ।।
Sanjay R.
” दार मरणाचे “
स्वप्नांच्या या दुनियेत
आहे स्वागत सर्वांचे ।
विचार झालेत स्वैर
राज्य इथे दुष्टांचे ।
सफर अंतराळाची करा
घर तिथे चांदण्यांचे ।
भुतलावर चालाल तर
घाव झेला माणसांचे ।
आकशी चंद्राची शितलता
धरेवरी सुर्याची प्रखरता ।
विचारांचे बांध तुटले
पुर वाहताहेत रक्तांचे ।
आसुसलेली माणसं इथं
वैरी आहेत एकमेकांचे ।
नाही उरले काळीज कुठेच
ढीग लागले प्रेतांचे ।
सुर्यावरच जाउ आता
लाकडं वाचतील दहनांचे ।
कोण कुणाचा काय लागतो
उघडे दार मरणाचे ।
आसवांना नाही थारा
शब्द गुंजतात हास्याचे ।
Sanjay R
” ढगांची हजेरी “
रोजच ढग येतात
लाउन हजेरी फक्त
निघुन ते जातात ।
धरा बिचारी
काय तीच्या हातात ।
जगवते तरीही सारं
ओलावा तिच्या श्वासात ।
Sanjay R.
” हे जिंदगी “
कभी हसाती
कभी रुलाती ।
ए जिंदगी तु
साथ तो निभाती ।
चाहता तुझे मै
तो तु पास होती ।
न चाहु तब भी
जीना तु सिखाती ।
जिंदगी मेरी तु
मै हु तेरा साथी ।
चल साथ चले दुर
है वक्त अभी बाकी ।
Sanjay R.
” ये ना रे पावसा “
काय रे पावसा
काय तुझ्या मनात ।
ढगं तर आहेत
बरीच गगनात ।
ये ना जरा
पडुन जा शेतात ।
वाचेल नुकसान
आनंद येयील घरात ।
येत नाहीस ना तु
सारच कसं अंधारात ।
आता तुझ्याच येण्यानं
मिटेल चिंता क्षणात ।
रुसु नकोस असा
भिजव मला पावसात ।
ये ना रे पावसा
काय तुझ्या मनात ।
Sanjay R.
” नजर “
निरागस हसरा
गोड तुझा चेहरा ।
सुंदर तयात भाव
दिसे छान लाजरा ।
भावली मनास माझ्या
तुझी हीच तर् हा ।
चोरट्या नजरेनच तु
एकदा बघना जरा ।
Sanjay R.
” मन “
नको विचारुस कोन
तु तर आहेस माझे मन ।
आठवणीत तुझ्या मी
जगतो एक एक क्षण ।
तु तर आहेस माझे मन
नी मी आहे तुझेच मन ।
Sanjay R.
” स्वप्न जगुन घ्यावे “
शब्द तुझे असे की
त्यातच रमुन जावे ।
स्वतःला ठेउन तिथे
स्वप्नात जगुन घ्यावे ।
मनातली एक एक परत
उलगडुन जेव्हा बघावी ।
हळुच मग गालात छान
थोडेसे हसुन घ्यावे ।
आठवणींचा अथांग सागर
तयात थोडे डुंबुन घ्यावे ।
आनंदाचे क्षण न क्षण
सोबत तुझ्या लुटुन घ्यावे ।
Sanjay R.
” आखे भी रो बैठे “
हम उनकी चाहत मे
खुदको ही खो बैठे ।
देखके तडप दिलकी
आखे भी रो बैठे ।
सामने जब आये वो
ना समझ पाये आखे ।
दिलतो था पागल मगर
रुकसी गयी कुछ सासे ।
अब भी ढुंडता हु मै
निशान उनके उसी जगह
रोक कर बहती हवाको
कहता लौटनेको उसी जगह ।
Sanjay R.
” मेरा प्यारा गुलाब “
लगता मुझे है
प्यारा गुलाब ।
कोमल फिर भी
है इसका रुबाब ।
रंग है कितने
क्या कहे जनाब ।
खिलता है काटोमे
तबभी ना है
इसका जवाब ।
भर देता है प्यार
करे जिंदगी लाजवाब ।
वाह वाह क्या गुलाब
मेरे प्यारे प्यारे गुलाब ।
Sanjay R.
"माझ्या कविता" : Sanjay Ronghe 