” महीमा मराठीचा “

काय वर्णावा
महीमा मराठीचा ।
जसा कापसा वीना
तोरा पर्हाटीचा ।
मिरवतोय झंडा
त्याचा दांडा तुराटीचा ।
गावांनी जोपासला
व्रुक्ष भरभराटीचा ।
मात्र इंग्रजीनं घेतला
बळी मर् हाटीचा ।
Sanjay R.

” मनात भिनलं वारं “

नको वाटतं सारं
घ्यावी बंद करुन
मनाची दारं ।
दुर एकांतात
जाउन बसावं
सोडुन सारं ।
कुणास ठाव असं
का  डोक्यात भिनलय
हे असलं  वारं ।
चला फिरुन
येउ थोडं
बघु आकाशात
चमचमणारं तारं ।
Sanjay R.

” कवीचे हाल “

कवितेसंग कवीचेबी
हाल लयच बेकार ।
शब्दासंग लढतेत बिचारे
तरी सोसतेत नकार ।

बराबर लावतेत थे
शब्दायले उकार ।
जमवतात कवीतेचे
नानावीधी परकार ।

तुमीच सांगा त्यायले
देइन कोन आधार ।
तरी त्यायची गती
नाही करत चमत्कार ।
Sanjay R.

” तेरी यह अदा “

तेरी हर अदा से मै
इकरार करता हु ।
तु साथ हो मेरे
प्यार तुम्हीसे करता हु ।

देख तेरी आखे मै
खुदको भुल जाता हु ।
हर वक्त ढुंढती निगाहे
सपनोमे खो जाता हु ।

आहट जब तुम्हारी
महसुस जब मै करता हु ।
तब मै करीब अपने
बस तुमको ही पाता हु ।
Sanjay R.

” क्या हम भुल पायेंगे “

हम आपको क्या
कभी भुल पायेंगे ।
वक्त आ जाये तो
खुदको भुल जायेंगे ।

हर रोज हम याद
आपको करते है
उठते जागते और
सोते हर क्व्खाब मे ।

ना भुले है अब
ना कभी भुल पायेंगे ।
यादे आपकी देखो
बसी है हर एक सासोमे ।
Sanjay R.

हो जाने दो जो होता है
आवाज जब दिलकी हो ।
गहराइसे सुनो जरा
दीलही दिलमे समाता है ।
Sanjay R.

” परत तीच सकाळ “

असतात जिवनाला कथा
भरभरुन असतात व्यथा
पार करायच्या सार्याच
होउन सामोरे स्वत:
बांधुन टाकायची सारी
दुखा:ची संपुर्ण गाथा ।
जगायचे जिवन आनंदाने
करुन हसरा ताठ माथा ।
Sanjay R.

घण घण वाजे घंटा
झाली आता सायंकाळ ।
दुर तो दिसतोय ना धुर
पेटतो तिथं जिवनाचा जाळ ।
कष्ट करुन थकले हात
घरी रडतय तान्हुलं बाळ ।
दोन घासांच्या पोटा साठी
बेंबीची ती तुटते नाळ ।
रोज हाती मरण घेउन ।
उगवते परत तीच सकाळ
Sanjay R

” गजर “

अगणीत विचार
होतात इथे सादर ।
जोशात कधी कधी
विसरतो जनांचा आदर ।
तोलुन मापुनच करा
विचारांचा गजर ।
जोरात नका वाजवु
नकोसा तो बझर ।
Sanjay R

” दिवस प्रेमाचा “

वाटतं मला रोज
खुप प्रेम द्यावं ।

तितकच प्रेम
आपणही घ्यावं ।

जिवनात दुख:
असेल नसेल ।

विसरुन सारं
खुप हसावं ।

सगळं आयुष्य
आनंदात जगावं ।
Sanjay R.

क्या बच्चे
क्या बुढे ।
व्हॅलेंटाइन डे
आहे आज
चला पुढे पुढे ।

उरले आयुष्य
थोडे थोडे ।
उडवु रंग
गुलाबी पुढे ।
Sanjay R.

” आठवण “

आठवण तुझी येताच
गोड आभास होतो ।
आनंदाच्या भरात मग
तुझाच मी श्वास होतो ।

दिवस कुठलाही असो
तुझ्यासवे खास होतो ।
नसली ना तु तर मला
फारच गं त्रास होतो ।

तुझ्या माझ्या सोबतीचा
इतकाच सहवास असेल ।
जेव्हा नसु दोघेही आपण
कुणास कुणाचा त्रास नसेल ।
Sanjay R.

” असच काहीसं “

असच काहीसं
मलाही होतं करायचं ।
हातात घेउन चांदणी
नभात होतं फिरायचं ।
मधेच घालुन प्रदक्षीणा
चंद्राला होतं धरायचं
दुर असणार्या सुर्याला
आणुन जवळ सोडायचं ।
गरमी होताच फार मग
बरफात त्याला ठेवायचं
रात्री त्याला सोडुन देउन
सक्काळी त्याला धरायचं ।
अंगणात रोपटं छान
चमचम चांदणीचं लावायचं ।
फुल चांदणीचं उगवताच
सुगंधात बेधुंद होउन नाचायचं ।
Sanjay R.

नदी काठचा
गाव माझा ।
वाहते पाणी
झुळझुळ वाजा ।
रोज सकाळी
पोहायची मजा ।
सायंकाळी होतो
दीपोत्सव दुजा ।
Sanjay R.

अनोखा असा हा
प्रेमाचा मणी
मनात ठसली की
नाही उरत
दुसरी कोणी ।
तिच असते
मनातली राणी ।
मनच मनाची
व्यथा जाणी ।
Sanjay R.

” सुकुन “

हे जिंदगी
भरी मैफीलसे
उठाकर न
ले जाना मुझे ।
दिलमे अबभी
उन्हे पानेकी
तमन्ना है बाकी ।
न जाने कब
उनको याद
हमारी आयेगी ।
प्यारी सी
मुस्कान उनकी
जिंदगी को
सुकुन दे जायेगी ।
Sanjay R.

” होइल सकाळ “

हळुच साधतो
डाव आपुला ।
मारुनी डंख
करतो घायाळ ।
दुखावते मन
डोळ्यात पाणी
जिव्हारी बाण
मन रक्तबंबाळ ।
संथ श्वास
ह्रुदयात जाळ ।
विसरा सारे
येउ द्या काळ ।
सरता भ्रमण
त्या चंद्राचे ।
उगवेल सुर्य
होइल सकाळ ।
Sanjay R.

फार लाउन
घेतेस तु मनाला ।
काय फरक
पडतो कुणाला ।
मन गुंततं
जातं मग विचारात ।
फरक पडतो मग
थोडा आचारात ।
एक हास्य तुझे
विसरतो सारं क्षणात ।
Sanjay R.

” वाट आयुष्याची “

तबल्याच्या नादात
धा धा धीं धीं वादात ।
पेटीच्या साथात
विणेच्या तारात ।
रंगत जिवनाची
अशी सजली ।
रुणझुण रुणझुण
पावले पडती ।
वाट आयुष्याची
आनंदात बहरली ।
Sanjay R.