निळ्या निळ्या आकाशी
निघाला बगळ्यांचा थवा ।
डोंगराआड दुर जाणारा सुर्य
त्यलाही बघा एकांत हवा ।
संथपणे वाहणारा वारा
विसावतो घेउन गारवा ।
Sanjay R.
खुणावते नजर तुझी
धुंद करी का मजला ।
ओठ माझेही अधीर झाले
चुंबन देण्या ग तुजला ।
गोड गुलाबी गाल तुझे
करी इशारा माझ्या मनाला।
काळ्या केसांची सुंदर बट
जागवते ओढ क्षणा क्षणाला ।
Sanjay R.
स्तब्ध बसला असतो मी
डोळे लाउन तुझ्या वाटेवर ।
चाहुल तुझी लागताच
आनंद झळकतो मनावर ।
Sanjay R.
आठवणीत तुझ्या मी
साद तुझीच घेतो ।
नसतांना तु मग ।
स्वप्नांना उजाळा देतो ।
Sanjay R.
मी तुझा नी तु माझी
नाही मधेच कोणी ।
मनात बिंबवलं तुज
गाऊ प्रेमची गाणी ।
गंध केवड्याचा पसरला
मधेच डोकावतो मोगरा ।
मन फुलारले आता
दिसे निशीगंधही साजरा ।
होइल सारं मनातल
येईल प्रेमाला भरती ।
गोल आहे ही धरा
जाऊ भेटुनच वरती ।
Sanjay R.
बाळा मी तुझी नी तु माझा
नाही रे दुर इथे कोणी ।
बिंबवल मनात तुज
गाते अंगाईची गाणी ।
होइल रे मनातल सार
आहेस तु मोठा गुणी ।
प्रेम माझे तुझ्या सये
माझ्या गळ्यातला तु मणी ।
Sanjay R.
चढला सुर्य डोक्यावर
उन आल दारावर ।
तरी थंडी म्हणे मीच
स्वेटर असु दे अंगावर ।
Sanjay R.
पारा थंडीचा
जास्तच घसरला ।
गार पाण्यात
हात ओला ।
स्वेटर ब्लॅकेट
टोपरे कानाला ।
कप चहाचा
आनंदी झाला ।
शेकोटीला
कचरा मिळला ।
आइस क्रीमचा
स्वाद पळाला ।
गरम भजीचा
नास्ता आला ।
हु हु हु हु आता
सांगु कुणाला ।
Sanjay R.
सकाळ येयी घेउन आनंद ।
नव्या आशा नव्या आकांक्षा ।
पुरी करायची स्वप्न आता ।
संपली सारी प्रतीक्षा ।
Sanjay R.
जाग मीत्रा जाग ।।
करु नको मला ट्याग
वाॅलवर माझ्या होते भागमभाग ।
मलाही येतो याचा राग
नाही तर करील तूझा त्याग ।
जाग मित्रा जाग ।।
Sanjay R.
आज ना मुलाकात होगी
नाही कोइ बात होगी ।
ढल चुकी शाम अबतो
बस अभी रात होगी ।
बित गया वक्त अभी
सपनोभरी निंद होगी ।
रोशनी होगी सुबह जब
मुलाकात बस तभी होगी ।
Sanjay R.
माणुसच माणसाचा
कसा दुष्मन झाला ।
नारपराधांची नाही
उरली तमा त्याला ।
रणांगणात लढण्याचे
उरले नाही सामर्थ्य ।
लपुन छपुन मारायचे
यातच त्यांचा स्वार्थ ।
रक्तपात घडवायचा
एवढेच त्यांचे उद्दीष्ट ।
अविचारी झालेत ते दुष्ट
अभागी मात्र भोगतो कष्ट ।
पांढरा स्वच्छ शांतीध्वज
शरमेन लाल झाला ।
नाही उरली दया माया
माणुसच माणसाचा वैरी झाला ।
Sanjay R.
नाही तुज मी
निराश करणार ।
नाही तुज मी
दुर सारणार ।
जीव जडला
तुजवर माझा ।
असा कसा मी
तुला सोडणार ।
Sanjay R.
चित्रावरुन तुझ्या
मज एक कवीता सुचते ।
सुरेख कीती तु
हवी हवीशी दिसतेस ।
गोड मधुर ते हास्य तुझे
जशी गुलाबाची कळी खुलते ।
दुर भरारी घेउनी मन
तुझ्याच मनात जाउन झुलते ।
Sanjay R
नाही धरवत धीर आता
आठवणींचा डोंगर झाला मोठा ।
प्रत्येक क्षण एक युगाचा
दिसे दिवस रात्र तुच स्वप्नपटा ।
Sanjay R.
पाठशीवणीचा खेळ खेळतो
लपतो ढगांच्या आड ।
थकले वाट बघुन त्याची
कोमेजले बघ ते झाड ।
Sanjay R.
आठवणीत असा तुझ्या
क्षण एक एक जातो ।
सोबत असताना तुझ्या
स्वतःलाही विसरुन जातो ।
आली थंडी पडला पारा
गार गार झोंबतो वारा ।
अंगावरती करतो मारा
कुडकुडतो हा पसारा ।
Sanjay R.
पर्वतरोही सारे आपण
सर करायचा आहे गड ।
मनात आत्मविश्वास हवा
कहीच जाणार नाही जड ।
Sanjay R.
अपने ना रुठे कभी
इरादे ना हो झुटे कभी ।
बात ना रुके कभी
दिल ऐसे ना तुटे कभी
Sanjay R.
भुत संशयाच
मानगुटीवर बसल ।
गाडं जिवनाचं
तिथच फसलं ।
भोगायच स्वता:लाच
कोणी कितीही हसलं ।
नशीबाचा खेळ सारा
कुणास ठाउक का ते रुसलं ।
लपवतो सारी दुखः
ह्रुदयात बघा सारच ठुसलं ।
Sanjay R.
मणभर ओझ घेउन डोक्यावर
निघतो रोज मी जगायला ।
थकलो कुठ ठेउ ओझ आता
मंद झालेत श्वास तरायला ।
Sanjay R.
मनात नाही काहीच
नजर लागली शुन्याकडे ।
असतांना लहान आम्ही
गिरवायचो खुप पाढे ।
वाटत चुकल असेल गणीत
जिवनात आहेत कीती खडे ।
सुख: दुख : सोबती इथे
जुळवायचे इथे आयुष्यातील तडे ।
Sanjay R.
कशातच नाही लागणार
अशान मन माझं ।
सदैव असेल प्रतिक्षा मज
केव्हा बदलेल मन तुझं ।
Sanjay R.
हास्यात कीती सुख असत
दुखः फार फार दुर असत ।
मनात काही काही नसत
सुखाच हेच मुळ असत ।
Sanjay R.
कसाग तुझा हा अबोला ।
राग का ग नाही गेला ।
विसर बघु आता सार
मनच दिलय मी तुला ।
Sanjay R.
वेड्या मना
कारे तु वाट पाहतोस ।
सरली वेळ आता
आतल्या आत तुच जळतोस ।
Sanjay R.
ठेउन मला इथ
पुढ तु निघालास ।
विचार माझ्या मनाचा
का नाही करवलास ।
देवा फक्त एकदा रे तु
बोलव तुझ्या दर्शनास ।
जपील माळ मी
अर्थ लाभेल जिवनास ।
Sanjay R
वाट गाडीची पाहतो
धिर नाही धरवत ।
असंख्य लोंढे माणसांचे
का कुणालाच नाही जाणवत ।
Sanjay R.
बोल बाबा तुच बोल
आहेना ही दुनीया गोल ।
बघ जरा दुरवर
नाही इथ माणसाच मोल ।
जिवावर उठलेत सारे
दुनीया आहे गोल ।
प्रत्येक झण स्वार्थी इथला
खिशाला आहे मोठे होल ।
लुबाडतात एकमेका
दुनीया आहे गोल ।
जायचे आहे कळत सार
तरीही मन अगदीच झोल ।
नेतील का सोबत सार
दुनीया आहे गोल ।
Sanjay R.
ना कळे मजला काही
काय अशी ही जादु झाली ।
बघता बघता नजरेपुढेच
सावली अंधारात लुप्त झाली ।
शब्द मनातले मनात उरले
ओठांचीच मग फत्ते झाली ।
Sanjay R.
न जाने आज क्यु
दील उदास था
याद उनकी आतेही उनके
ना होने का एहसास था ।
दील तो मान गया अब
पर आखोंको उनका
अब भी इंतजार था ।
Sanjay R.
रातराणीच्या सुगंधात
मोगर्याचा बहर ।
सुखावली चांदणी
होता चंद्राशी नजरा नजर ।
विसावली चंद्रासवे
घेउन काळोखाचा पदर ।
विझल्या ज्वाला
सरता सरता रात्रीचा प्रहर ।
Sanjay R.
हास्यात कीती सुख असत
दुखः फार फार दुर असत ।
मनात काही काही नसत
सुखाच हेच मुळ असत ।
Sanjay R.
कसाग तुझा हा अबोला ।
राग का ग नाही गेला ।
विसर बघु आता सार
मनच दिलय मी तुला ।
Sanjay R.
वेड्या मना
कारे तु वाट पाहतोस ।
सरली वेळ आता
आतल्या आत तुच जळतोस ।
Sanjay R.
ठेउन मला इथ
पुढ तु निघालास ।
विचार माझ्या मनाचा
का नाही करवलास ।
देवा फक्त एकदा रे तु
बोलव तुझ्या दर्शनास ।
जपील माळ मी
अर्थ लाभेल जिवनास ।
Sanjay R
वाट गाडीची पाहतो
धिर नाही धरवत ।
असंख्य लोंढे माणसांचे
का कुणालाच नाही जाणवत ।
Sanjay R.
"माझ्या कविता" : Sanjay Ronghe 