” दर्शन “

ठेउन मला इथ
पुढ तु निघालास ।
विचार माझ्या मनाचा
का नाही करवलास ।
देवा फक्त एकदा रे तु
बोलव तुझ्या दर्शनास ।
जपील माळ मी
अर्थ लाभेल जिवनास ।
Sanjay R

” अरे देवा “

जिव माझा अडकला
तुझ्यात रे देवा ।
भेटायच तुज मला
तुच सांग केव्हा ।
नजर लाउन बसलो
मनात तुझाचरे धावा ।
घडव दर्शन तु आता
नंतर देशील विसावा ।
Sanjay R.

” सांग रे देवा तुच “

लोभस मोहक डोळे निळे
चेहर्या वरती हास्य खुळे ।
प्रसन्न चित्त ते रुप आगळे
क्षणात मनाशी मनही जुळे ।
Sanjay R.

मनात माझ्या
असे तुझाच ध्यास ।
का छळतोस मला
जड जातोय आता
एक एक श्वास ।
सांग रे देवा तुच
कसा रे हा सहप्रवास ।
Sanjay R.

” जी लेते है “

खुश तो हम
अकेलेभी रह लेते है ।
मगर साथ हो अपनोका
तो दो चार दीन
जादा ही जी लेते है ।
Sanjay R.

तीर भी अपना
कमान भी अपनी ।
सीना भी अपना
दर्द भी अपना ।
ना कुछ पराया तो
सबकुछ है अपना ।
अब चाहत है दिलमे
साथभी हो तो अपना ।
Sanjay R.

ना कहो हमे पत्थर दील
दील है अमानत आपकी ।
चाहो जैसे तोडो मरोडो
चाहत तो सिर्फ है आपकी ।
Sanjay R.

चाहत दिलमे इतनी
की बयाॅ न कर सके ।
दील उनका तुटा और
हम कुछ ना कर सके ।
अबभी दिलमे तमन्ना है वही ।
क्या करे हम भी
उन्हे समझा न सके ।
Sanjay R.

” भाव मनातला “

भाव तुझ्या डोळ्यतले
जाणुन घे माझ्या मनातले ।
मन माझे नाही आता
माझ्याच ग हातातले ।
ओढ का मज अशी लागली
सांग तुही मज मनातले ।
Sanjay R.

बघुन तुझे रुप
चुकतो ठोका काळजाचा ।
बघतो मग तुलाच मी
ह्रुदयासही पत्ता नसतो श्वासाचा ।
Sanjay R.

भावले रुप गुण मज
विसरलो सारा साज ।
नयनी तुच वसली
दे तु मजसी आवाज।
Sanjay R.

विसरायचीच आहेत
एक दिवस सारी नाती गोती ।
सोडायचे सारे इथेच
नसेल काहीच आपल्या हाती ।
महाल जरी असेल बांधला
उरेल फक्त मागे मातीच माती ।
क्षणाचीही उसंत नसेल कुणा
विसरतील सारे जाळुन वाती ।
Sanjay R.

” आनंदाचे गीत “

सुंदरता अशी असावी
क्षणात मनी भरावी ।
वार्याची एक झुळुक येता
आनंदाचे गित गावी ।
Sanjay R.

मधेच ती येते आणी
हळुच निघुन जाते ।
आगमन तिचे होताच
आनंद खुप होतो ।
निघुन ती जाताच
मन हिरमसुन जात ।
खुप खुप वाटत
तिन जाउच नये ।
अखंड माझ्या सोबतिला
फक्त तिनच असावे। ।
मन भर खुप तिन
मनमोकळ हसावे ।
कधी लाडात येउन
हलकेच रुसावे
मी पण तीच्या मग
मागे मागे धावावे ।

हव नको असेल तिला
सगळे लाड पुरवावे ।
लाडुबाइ ती माझी
सोबत आनंदात जगावे ।
Sanjay R.

” भाव “

भाव तुझ्या डोळ्यतले
जाणुन घे माझ्या मनातले ।
मन माझे नाही आता
माझ्याच ग हातातले ।
ओढ का मज अशी लागली
तूही सांग मज मनातले ।
Sanjay R.

बघुन तुझे रुप
चुकतो ठोका काळजाचा ।
बघतो मग तुलाच मी
ह्रुदयासही पत्ता नसतो श्वासाचा ।
Sanjay R.

भावले रुप गुण मज
विसरलो सारा साज ।
नयनी तुच वसली
दे तु मजसी आवाज।
Sanjay R.

विसरायचीच आहेत
एक दिवस सारी नाती गोती ।
सोडायचे सारे इथेच
नसेल काहीच आपल्या हाती ।
महाल जरी असेल बांधला
उरेल फक्त मागे मातीच माती ।
क्षणाचीही उसंत नसेल कुणा
विसरतील सारे जाळुन वाती ।
Sanjay R.

” मातीच माती “

भावले रुप गुण मज
विसरलो सारा साज ।
नयनी तुच वसली
दे तु मजसी आवाज।
Sanjay R.

विसरायचीच आहेत
एक दिवस सारी नाती गोती ।
सोडायचे सारे इथेच
नसेल काहीच आपल्या हाती ।
महाल जरी असेल बांधला
उरेल फक्त मागे मातीच माती ।
क्षणाचीही उसंत नसेल कुणा
विसरतील सारे जाळुन वाती ।
Sanjay R.

” अश्रु “

” सर्व डाॅक्टरांना समर्पीत ”

नाही त्यांना आराम
सदैव असत काम ।
व्रत घेतल सेवेचं
सोबतील राम ।
पुसता अश्रु दुखितांचे
नाही कधीही विश्राम ।
Sanjay R.

तुझ्या मनात मी
आणी माझा मनात तु ।
मधुर मंजुळ गीत असे
ताल सुर संगीत तु ।
गीत संगीताचा मेळ हा
सोडु नकोस मैफील तु ।
श्वास तु विश्वास तु
जिवनाचा आधार तु ।
प्रेमाचा आहेस सार तु ।
Sanjay R.

” आभास तुझा “

असतेस तु
ध्यासात माझ्या ।
वसतेस तु
श्वासात माझ्या ।
कणो कणी
आभास तुझा ।
मनो मनी
सहवास तुझा ।
Sanjay R.

फुलला निशीगंध
वाराही धुंद धुंद
परतली पाखर
हसते निशा
मंद मंद ।
Sanjay R.

अब मरमरके करे हम काम
ना याद उनको हमारा नाम ।
रात दिन गिनते है वो दाम ।
साथ हमारे वही है शाम ।
Sanjay R.

” आनंदाची किनार “

आनंदाच्या क्षणी येयी
शब्दांना आनंदाची किनार ।
क्षण दुखाःचा येता मनी
नेत्रही करती अश्रुंना सार ।
सामंजस्य ह्रुदयाचे बघा
दोन्ही क्षणांचा त्यास स्विकार ।
Sanjay R.

बघुन हास्य तुझ्या चेहर्यावरचे
प्रसन्न होइ मन माझे ।
तसाच प्रयत्न असतो माझा
दुखः विसरतो मग माझे ।
Sanjay R.

” पसारा “

इकडन तिकडे
तिकडन इकडे
टोलवा टोलवी नुस्ती ।
गडबड गोंधऴ
नुसता पसारा
खुप झाली मस्ती ।
शांत बसाव आता
आली थोडी सुस्ती ।
Sanjay R.

असाच एकदा भटकलो मी
निर्जन अशा जंगलात ।
गाठ पडली वाघोबाशी
म्हणाला आहे मी रागात ।
प्रश्न जगण्या मरणाचा
विचार आला मनात ।
म्हटले निर्जन नाही ही जागा
तु राहतोस ना या जंगलात ।
Sanjay R.

सुर्याहुनही तेजोमय
रुप असे ग सखे तुझे ।
नको वाटे तप्त गोळा
सुखावतेस तु मन माझे ।
Sanjay R.

” निर्जन वाटा “

अगणीत विचारांच
कपाट असत ह्रुदय ।
भुत भविष्य यांच
भंडार असत ह्रुदय ।
हास्योनंदाच
कोठार असत ह्रुदय ।
आसवांच भरलेल
गंगाळ असत ह्रुदय ।
जहाल विष पचवणार
श्टमक असत ह्रुदय ।
छोट्यश्या धक्क्यान
तडकणारा काच असत ह्रुदय ।
Sanjay R.

दुरवर पसरलेल्या
सागराच्या अथांग लाटा ।
कधी निर्जन पहुडलेल्या
भकास वाटा ।
अजुनही सलतो तो
खोलवर रुतलेला काटा ।
खुप रडुन घेतल आता
ठरला एक एक अश्रु खोटा ।
नाही उरल्या आता मनात
कुठल्याच रंगांच्या छटा ।
Sanjay R.